صوت ومتن دعاماه رجب
https://www.google.com/search?q=%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C+%D9%85%D8%A7%D9%87+%D8%B1%D8%AC%D8%A8&ie=utf-8&oe=utf-8&client=firefox-b-ab
بعدازهرنماز التماس دعا

حلول ماه رجب المرجب برهمگان گرامی

روز شهادت حضرت زهرا علیهاالسلام برهمگان تسلیت باد

. 5. متن اصلی و بدنه مقاله
قسمت اصلی مقاله است که در آن به سئوالات تحقیق به طور تفصیلی پاسخ می­دهد. پس تا زمانی که محقق مسأله خود را حل نکرده و یا به آن نزدیک نشده، نباید اقدام به نگارش کند. عبارات بدنه باید مستند به منابع معتبر و مستدل به برهان باشد و از آوردن عباراتی که در درستی آنها شک دارد، پرهیز نماید.
تعیین محورهای داخلی در بدنه مقاله، ارتباط و انسجام منطقی در بین قسمت­های مختلف را تقویت می­نماید. در تعیین عناوین داخلی مقاله می­توان از سئوالات فرعی کمک گرفت و هر کدام از عناوین داخلی می­توانند پاسخ به یک سئوال فرعی باشند. در صورت نیاز می­توان عنوان­های داخلی را به موضوعات عناوین جزئی­تر تبدیل کرد و به سئوالات ریزتر و ساده­تر که پاسخ آنها، تنها به چند پاراگراف نیاز دارد، رسید. حجم مقاله نیز به نوع مجله و سفارش دهندة آن بستگی دارد؛ امّا بهترین مقاله، نوشتاری است که با کمترین کلمات، بیشترین محتوای علمی را تولید و به حل مسأله­ای بی­انجامد. جمله­های ساده، گویا و صحیح از ضروریات یک متن علمی است. اگر جملاتی از متن مقاله به لحاظ دستوری یا علمی استوار نباشد تأثیر ناخوشایندی به مخاطب و اعتماد او گذارده و کل مقاله را زیر سوال می­برد. پس تنها مهارت در جمله سازی و عبارت پردازی برای تولید یک مقاله علمی کافی نیست بلکه باید چینش صحیح جملات و ترکیب درست آنها را آموخت و گام نخست در این میسر، نگارش پاراگرف­های استاندارد است. پاراگراف، بخش کوتاهی از یک متن است که درباره یک موضوع جزئی سخن می­گوید هر پاراگراف با یک جمله اصلی شروع می­شود و همان جمله باید حاوی ایده­ی اصلی پاراگراف باشد. در ادامه جملات توضیحی خواهند آمد که هر کدام ادامه منطقی جمله قبل است. همچنین هر پاراگراف باید از استقلال نسبی برخوردار و مانند یک یادداشت کوچک باشد. شمار کلمات هر پاراگراف، زیر 150 کلمه است. هر بند (پاراگراف) نباید طولانی باشد و به مطلبی مهم بیفزاید. در ابتدای هر بند از حروف «واو« یا «که» که حروف ربطند و نشان می­دهد، بند مستقلی نیست استفاده نمی­شود.
افزون بر استدلال و تأملات محقق، لازم است هر مقاله­ای با مجموعه­ای از آثار مرتبط با موضوع خود، در ارتباط باشد از این رو سعی می­شود با نقل و قول مستقیم یا غیر مستقیم (بازنویسی، تلخیص) این ترابط علمی برقرار شده و از منابع معتبر دست اول استفاده شود. البته ارجاعات محقق نباید به قدری زیاد باشد که تحلیل نگارنده را کم رنگ نماید. ناگفته نماند که اشاره به نظریات رقیب در حل مسأله، نقد مستند و مستدل آنها با بیان نظریه برگزیده و دفاع از آن، عمده­ترین مباحث بدنه یک مقاله است. بنابراین باید از هرگونه بحث مفصل در تحلیل پیش­فرض­ها، مبانی و مباحث مقدماتی پرهیز شود و در صورت نیاز به یک مطلب فرعی، آن را در پاورقی ذکر کرد. توجه داشته باشیم که در ارزیابی مقالات، معمولاً به اعتبار علمی منابع و کفایت ادله و صحت نتایج آن معطوف می­شوند.

6. نتیجه
در این قسمت توصیف کلامی مختصر و مفیدی از آنچه به­دست آمده، ارایه می­شود. در حقیقت باید مشخص شود که مقاله به روشن شدن مسئله چه کمکی کرده است. بنابراین دستاوردها و حاصل پژوهش، بدون بیان ادله و شواهد در بخش پایانی بیان می­شود. نتیجه برخلاف چکیده متضمن تعریف و بیان مسأله، ضرورت تحقیق، ذکر ادله و دیدگاه­های رقیب نیست. نتیجه نشان می­دهد که مقاله حاضر چه نوآوریهایی داشته و چه مشکلی را حل نموده است. بر حسب اهمیت آنها، روش متداول بیان نتایج، آن است که ابتدا مهم­ترین و سپس یافته­های کم اهمیت ­تر ارائه می­شود (هومن: 1378، ص 90).
توجه داشته باشیم که مقاله:‌گزارش مستند و مستدل از تحقیق است اما نتیجه مقاله، گزارش نتایج تحقیق بدون ذکر استدلال، استناد و ارجاع است. نتیجه مقاله در حقیقت، پاسخ به سئوالاتی است که از ابتدا طرح شده و این نتایج، یافته­های مستدل و مستند و در متن مقاله است بنابراین از هرگونه عبارت پردازی و ادعای به اثبات نرسیده، باید شدیداً خودداری نمود. نتایج معمولاً مبتنی بر ترتیب منطقی پرسش­ها یا فرضیه­ها و نیز وابسته به تأیید یا تأیید نشدن فرضیه­ هاست و ترتیب بیان نتایج نیز بر حسب ترتیب تنظیم سوال­ها و فرضیه­های آنها است. (سیف، 1375، ص 30).
تبصر: چنانچه مقاله پیوست یا ضمایمی داشته باشد، قبل از استنادات قرار می­­گیرد.
7. پیشنهادات
محقق درپایان تحقیق می تواند پیشنهادات جدیدی را به سایر پژوهشگران درخصوص زوایای ناکاویده موضوع ارائه نماید و با تعیین زوایای مختلف مواردی را که خود به تحقیق نشسته یادآور شود و زوایای باقی مانده را به درستی تبیین واز دیگران بخواهد که پاسخ گوی این نیازها باشند و اظهار امیدواری کند که این معضلات در پرتو اهتمام آنان به انجام برسد.

شیوه مقاله نویسی
از مهم­ترین روش­های انتقال اطلاعات، تدوین و انتشار مقاله علمی است، مقاله به منزله یک سند علمی و ملاک ارزیابی توان علمی نویسنده است.
مراحل پژوهش:
1- مسأله یابی و طرح تحقیق
2- اجرای تحقیق: گردآوری اطلاعات، ارزیابی، داوری و نتیجه گیری
3- تدوین گزارش در قالب­های کتاب، پایان­نامه یا مقاله علمی
طرح پژوهش:به نقشه کار پژوهشگر برای حل مسأله پژوهش گفته می­شود.
اجزای ‌یک مقاله علمی:
1. صفحه عنوان
2.چکیده
3.کلید واژه
4.فهرست مطالب
5. مقدمه
6. بدنه و متن اصلی
7.نتیجه
8 .استنادات (منابع و مأخذ)
توضیح تفصیلی این اجزا به شرح ذیل است:
1. عنوان:
پختگی عنوان، حاکی از توان علمی نویسنده و عنوان نامناسب ارزش مقاله را کم می­کند. این عنوان ناظر به مسأله تحقیق و پرسش اصلی است. همچنین پوشش دهنده­ی واژگان کلیدی است. پس باید گویا و رسا باشد، در عین حال اختصار عنوان،‌یک امتیاز است و کلمات باید بین سه تا هشت کلمه باشد. عنوان نباید اعم یا اخص از محتوای مقاله یا از روی تعصب باشد. زمان انتخاب عنوان می­تواند در ابتدا و یا تکمیل یا در حین کار یا پس از تکمیل و در انتها باشد و تا آخرین مراحل امکان تعویض داشته باشد. از عناوین کلیشه­ای باید پرهیز شود و در مقالات علمی،‌عنوان باید علمی و به دور از صنایع ادبی و ابهام آمیز باشد.
2. چکیده مقاله:
در چکیده باید با استفاده از کلمات متن،‌ عصاره مقاله را در 150 تا 200 کلمه آورده شود. آن خلاصه جامعی از محتوای یک گزارش پژوهشی است که هدف­ها، پرسش­ها، روش­ها و یافته­های پژوهش را به اختصار دارد و این آیینه پژوهش است و مخاطب را تحریص و تشویق به خواندن می­کند. اجزای چکیده شامل دلایل نگارش و بیان مسئله و مشکلی است که در مقاله مورد توجه قرار گرفته و نظرهای مختلف پیرامون آن بررسی شده و ادله­ها و شواهد کافی در همان راستا بررسی و نتایج علمی بدست آمده را باز می­نماید و باید از زبان خود پژوهشگر (نه نقل قول) به صورت فعل ماضی آورده شود. در چکیده بهتر است کلمات کلیدی هم بیاید. چکیده غیر از فهرست یا مقدمه است و جزئی از محتوای مقاله و اجمالی از مطالب تفصیلی آن است و از طریق مطالعة فهرست مطالب، مقدمه و نتایج نوشته می­شود. در چکیده لازم نیست به منابع و مآخذ، ارجاعی انجام شود و از بیان خطابی، مثال و توضیح مفاهیم پرهیز می­شود. برای مهارت افزایی در این رابطه، بهتر است چکیده مقالات علمی مطالعه و مرور شود تا الگویی فرا راه محققان باشد. چکیده در حقیقت بخش کامل، جامع و مستقل از اصل گزارش است پس نباید پیش از گزارش پژوهش تهیه شود.
آسیب ­های چکیده نویسی:
1. تبدیل چکیده به فهرست: چکیده هرگز مروری بر مباحث اثر تحقیقی و رساله نیست، بنابراین نباید آن را با گزارش فهرست اثر اشتباه گرفت.
2. تبدیل چکیده به طرح مسئله: برخی از افراد، در چکیده به شرح و تفصیل موضوع پایان نامه، مسائل آن و ضرورت بحث از مسئله می­پردازند که نادرست است. البته بیان اجمالی مسئله نیز از مباحث چکیده است، اما سهم آن متناسب با سهم حجم چکیده است، نه اینکه اهم مطالب چکیده بر محور بیان مسئله بنا شده باشد.
3. ارجاع به مآخذ: پرداختن به معرفی منابع و مآخذ در چکیده نیز، نادرست است.
4. بیان خطابی: ادبیات چکیده باید همانند ادبیات رساله یا مقاله باشد. در واقع، استفاده از بیان شعارگونه، عبارت­پردازی خطابه در شأن رساله و مقاله علمی نیست.

3. کلید واژه:
کلماتی است برآمده از متن مرتبط با موضوع اصلی مقاله که خواننده با مطالعه آنها، به محتوای اصلی پژوهش پی می­برد. در حقیقت، کلید واژه­ها، در حکم موضوعات جزئی مقاله اند که پس از چکیده می­آیند. واژگان کلیدی به خواننده کمک می­کند تا پس از خواندن چکیده و آشنایی اجمالی با روند تحقیق، بفهمد چه مفاهیم و موضوعاتی در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است.
کلید واژه در مقاله، نقش «نمایه» و در کتاب­ها و پایان نامه­ها، نقش فهرست را دارند. این واژگان، نمای کلی مقاله را در ذهن تداعی می­کنند. میانگین واژه ­های کلیدی یک مقاله، پنج تا هفت، کلمه است (سرمد، 1379، ص 321). انتخاب درست کلید واژه­ها به نمایه سازی استاندارد مقاله در پایگاههای الکترونیکی علمی –پژوهشی کمک می­کند و دسترسی مخاطبان را به مقاله تسهیل می­نماید. کلید واژه­های اصلی باید با عنوان و مسأله تحقیق و در حد امکان با سرفصل­ها تناسب داشته باشد.
4.مقدمه
یکی از بخش­های مهم مقاله علمی و روزنی برای ورود خواننده به دنیای درون مقاله و در حکم نقشه راه است. وظایف اصلی مقدمه، روشن ساختن موضوع، مشخص نمودن هدف و به­دست دادن طرح و نقشه ارایه مطالب است.در مقدمة مقاله، مسئله تحقیق و ضرورت انجام آن و اهداف آن از نظر بنیادی و کاربردی به صورت مختصر بیان می­شود و از ذکر جزئیات پرهیز می­شود.
معمولاً داوران و ارزیابان برای شناخت قوت علمی مقاله، تنها به مقدمه و نتیجة آن نظر می­کنند، بنابراین باید آن را دقیق و مناسب متن مقاله بنویسیم. هدف اصلی یک مقدمه حرفه­ای، پاسخ به پرسش­هایی چون: این تحقیق چه اهمیتی دارد؟ چه کسانی از آن بهره­مند می­شوند؟ چه نیازی به حل این مسأله داریم؟ و چه انگیزه­ای باعث شد تا این مقاله نوشته شود؟
در واقع یک مقدمه خوب شامل توضیح درباره پیشینه تحقیق، ضروت­ها، روش، ساختار، مباحث و منطق حاکم بر فصول است و اینکه چرا این تحقیق ادامه منطقی گزارش­های پیشین است. مقدمه نباید مفصل و طولانی باشد بهتر است حداکثر دو صفحه یا یک ششم کل مقاله باشد.
سیر نگارش مقدمه هم از مطالب عام به خاص است. از جنبه­های کلی شروع می­شود و رفته رفته به بخش­های تخصصی­تر می­پردازد.
محقق باید پرسش­های پژوهش خود را به صورت استفهامی بیان کرده و به تعریف متغیرهای تحقیق به صورت عملیاتی بپردازد.
ادامه دارد…
منبع:معاونت پژوهش مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران