طرف مسئول کاروان شهدا بود می‌گفت:

????پیکر شهدا رو واسه تشییع می‌بردن؛ نزدیک خرم آباد دیدم جلو یکی از تریلی ها شلوغ شده، اومدم جلو دیدم
????یه دختر 14،15 ساله جلو تریلی دراز کشیده، گفتم: چی شده؟

گفتن: هیچی این دختره اسم باباشو ک این تابوت ها دیده گفته تا بابامو نبینم نمیذارم رد شید

بهش گفتم : صبر کن دو روز دیگه می‌رسه تهران معراج شهدا، برمیگردوننشون
گفت: نه من حالیم نمیشه، من به دنیا نیومده بودم بابام شهید شده
باید بابامو ببینم

تابوت هارو گذاشتم زمین پرچمو???????? باز کردم یه کفن کوچولو درآوردم

سه چهارتا تیکه استخوان دادم؛
هی میمالید به چشماش، هی می‌گفت بابا،بابا…????

دیدم این دختر داره جون میده گفتم: دیگه بسه عزیزم بذار برسونیم

گفت: تورو خدا بذار یه خواهش بکنم؟

گفتم: بگو

????گفت: حالا که میخواید ببرید به من بگید استخوان دست بابام کدومه؟

همه مات و مبهوت مونده بودن که میخواد چیکار کنه این دختر
اما…

کاری کرد که زمین و زمانو به لرزه درآورد…

????استخوان دست باباشو دادم دستش؛ تا گرفت گذاشت رو سرش و گفت:

????"آرزو داشتم یه روز بابام دست بکشه رو سرم"????
.
.
.
.
.
چقدر ما به شهدا مدیونیم…


الله اکبر وای بر ما که با شهدا چه کردیم

????????????????????
#نهج_البلاغه

امیرالمؤمنین علی (ع):

????خوشا به حال کسیکه بیاد معاد باشد و براى روز حساب عمل کند و بمقدار کفایت قناعت نماید و از خدا راضى باشد.

????طوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ، وَعَمِلَ لِلْحِسَابِ، وَقَنِعَ بِالْکَفَافِ، وَرَضِیَ عَنِاللهِ.

????????????????????

هوالحکیم

دلنوشته ای از #شهید_رسول_خلیلی

اواخر سال ۸۱ و اوایل سال ۸۲ بود که من و پدر و مادرم از کرج به تهران آمدیم. چه روزهایی که در کرج داشتم. چه دوستان و خاطره‌هایی که در آنجا داشتم. دل کندن از آنها خیلی مشکل بود. دوستانی مثل مرتضی که مثل برادر بزرگم بود و خیلی چیزها از او یاد گرفتم، دوستانی مثل فرید صفری که چه کارها و روزهایی با هم گذراندیم، سیامک فریادرس، اتابک قجری. بروبچه‌های پایگاه شهید قرهی و چه شبها و چه روزهایی.
خدا را شکر دوستان و محیط خوبی در اطراف من بود. امّا، امّا چرا خوب استفاده نکردم. نمی‌دانم! دوستان باتقوا، مذهبی، وفادار، امانتدار و …. من کوتاهی کردم و به خوبی از آنها بهره نبردم تا بتوانم مثل آنان پاک و باتقوا باشم.
خدایا می‌دانم نمی‌توانم به عقب برگردم. به یادآوردن آن لحظه چقدر شیرین است. اما گذشته و حال من در تهران هستم و نتوانسته‌ام با خودم کنار بیایم و خودم را بهتر از آنچه بودم بکنم. باتقوا و مؤمن. خدایا کمکم کن. تنها امیدم تویی خدا. خوشا به حال شهدا. هروقت خاطره شهدا یا بعضی وقت‌ها که تلویزیون تصاویر شهدا و خاطره یا وصیت‌نامه آنها را پخش می‌کند، حال یک مقدار تغییر می‌کند. به حال آنها به عمل آنها به وقت‌شناسی آنها به عبادت و … آنها غبطه می‌خورم.
دوست دارم مثل شهدا باشم. با اخلاق، ایمان، محبت، کیّس، شجاعت، مردانگی. اما کو؟ کو همت، کجاست همت من و شهید همت که واقعاً نامش برازنده اوست.
«کجایند مردان بی‌ادّعا»
خدایا می‌دانم که کم‌کاری از من است. خدایا می‌دانم که من بی‌توجهم. خدایا می‌دانم که من بی‌همّتم. خدایا می‌دانم که من قلب امام زمان را رنجانده‌ام. امّا خود می‌گویی که به سمت من بازآیید. آمده‌ام خدا کمکم کن تا از این جسم دنیوی و فکرهای مادی نجات یابم. به من هم مثل شهدا شیوه گذراندن این فانی و محل گذر را بیاموز. به من هم معرفت امام زمانم را عنایت فرما. به من هم معرفت اهل بیت علیهم السلام را بده. خدایا کمکم کن که تمام وجودم و اعضای بدنم و اعمال من برای تو و رضای تو باشد. خدایا به من شیوه نزدیک شدن به بارگاه خودت و گنجینه معرفت اهل بیت را بیاموز تا بتوانم هم به دیگران کمک کنم و هم خودم را نجات دهم و به نردبان شهادت دست یابم.
اگه یه روز فرشته‌ها بگن چی می‌خوای از خدا
دست‌هام باز می‌کنم و می‌گم با خواهش و دعا
شهادت شهادت همه آرزومه
شهادت شهادت رویای ناتمومه
خدایا عاقبت ما را با شهادت ختم به خیر بگردان.
دلنوشته جامانده ازکاروان شهادت

????آن چه برکت و کثرت دارایی ها را از بین می‌برد

خیلی فرق است بین روحیات کسی که دائماً به دنبال آشکار کردن دارایی‌های اندک خود است تا اعتبار و وجاهتی کسب نماید، و کسی که دائماً به دنبال افزودن دارایی‌های بی‌شمار خود است و این راز را فهمیده است که کسب وجاهت از دارائی‌ها، برکت و کثرت سرمایه‌اش را از بین می‌برد.

????مسیر سنگلاخ پیروزی حق بر باطل

همیشه راه حق از تنگناهایی عبور کرده است که اصلاً امیدی به گذشتن از آنها نبوده است. گوئی خدا می‌خواهد در کمترین احتمال و با کمترین امکانات حق را به پیروزی برساند. خدا در امکانات و زمینه‌های پیروزی حق بر باطل ریخت و پاش نمی‌کند تا بندگان خوبش با توکل بیشتر به خدا، تلاش و مبارزه کنند.